Vrije maandag

Door het open raam klinken zacht en ver weg de geluiden van de dag die al begonnen is. Zonder mij welteverstaan, want ik hoef niet. En toch, de geluiden van de dag die na het weekend tot leven gekomen is trekken ook mij uit bed. Daar waar ik in het weekend best wel langer kan blijven liggen port de maandag mij nu enthousiast wakker. Alsof hij wil zeggen “Kom eruit, je bent vrij, je hoeft niets, pak die tijd, daar wil je geen seconde van missen!” En gelijk heeft de hij. Hup, eruit.

Alle tijd

Als ik de gordijnen open trek zie ik nog net hoe de straten en gebouwen het langzaam winnen van de vroege ochtendmist. Alle tijd om het rustig aan te doen. In plaats van haastig koppen swipen neem ik rustig de tijd voor mijn digitale krant. In plaats van een snelle espresso geniet ik langzaam van mijn cappuccino. Even geen actualiteiten; in plaats van radio draai ik tijdloze muziek terwijl ik plannen maak voor de rest van de dag. 

Extra tijd

De vrije maandag. Oneindig veel mooier dan de vrije zaterdag of de vrije zondag. Mooier dan de donderdag, de vrijdag of om het even welke andere vrije doordeweekse dag. Voor mij is de vrije maandag verreweg de mooiste dag. Juist op maandag heb ik dat ultieme vrije-dag-gevoel. Het lijkt wel een cadeautje, die extra dag.

Gestolen tijd

Is het misschien het ongewone dat op de maandag zo sterk naar voren komt? De wetenschap dat ik anders, net als de rest van de wereld, voor dag en dauw op had moeten staan om aan te haken bij de routine? Dat alle anderen zich nu gehaast storten op hun professionele taken? De extra vrije dag na het weekend is als een fris dessert na een heerlijke maaltijd. Niet gedacht dat ik nog wat op zou kunnen maar juist door de verassende frisheid een welkome aanvulling. De vrije maandag voelt als de plotselinge uitgevallen schooldag, telefonisch aangekondigd tijdens het ontbijt. Ik zou eigenlijk – maar nee, dat hoeft niet. Een werelddag.

Maar nu eerst de hardloopschoenen aan en naar buiten – de vrije maandag tegemoet!