Ze zeggen dat je de het pas echt weer op waarde weet te schatten als je het een tijd hebt moeten missen. Geen woord van gelogen, ik heb dit aan den lijve mogen ondervinden.
Vanzelfsprekend
Afgelopen weekend zette ik na vier maanden Sahel voet op Nederlandse bodem en werd ik weer ondergedompeld in het leven van alledag. Ondergedompeld in zulke vanzelfsprekendheden dat het bijna beschamend is om ze te noemen. Maar ik doe het toch.
Vergelijking
(1) Mijn bed, wat een ruimte, diagonaal liggen en nog steekt er niets uit, om het over de vergelijking tussen een veldbed met opblaasmatje en met zorg uitgekozen matras maar niet te hebben. Eenmaal wakker, zonder zorgen voor ongedierte, op (2) blote voeten over het hoogpolige tapijt naar de badkamer. Ik mag zo lang (3) douchen als ik wil al draai ik af en toe de kraan nog dicht tijdens het inzepen. Ook de (4) WC is binnen handbereik, schoon, slechts op kamertemperatuur en zowel de boodschap als het bijbehorende papier mogen gewoon doorgespoeld worden.
M. le Brun
Na al dit sanitair genot is het nog niet over. Op naar de (5) keuken. Het eerste glas water van de dag komt gewoon uit de kraan en smaakt op z’n minst net zo lekker als het flessenwater daar. Gegarandeerd koel en je hoeft er niet mee te slepen. Dan de (6) koffie. Glanzend heeft het apparaat op mij staan wachten. Nu hoef ik geen nieuwe pot te zetten omdat de collega voor mij het laatste restje weer eens gepakt heeft. Ik mag versgemalen bonen in een piston doen om deze met precies genoeg druk en een ferme draai in de machine te zetten waarna ik de donkerbruine espresso in een dubbelwandig kopje zie vloeien. En dan moet het genieten nog komen.
Digitale snelweg

En nog steeds heb ik maar twintig meter gelopen. Nee ik woon niet groot, ik heb even op het balkon gestaan om de koffie samen met de zonnestralen te genieten. Met een druk op de knop komt mijn favoriete muziek uit de radio en via een (7) wifi-verbinding die niet doet terugdenken aan de tijd dat je de modem nog faxgeluiden hoorde maken, lees en kijk ik op mijn MacBook het laatste nieuws, volg ik op de iPad de social media en app ik een vriend met de iPhone terwijl ik mijzelf tracteer op een tweede kop koffie en een ontbijt van (8) vers (!) brood en fruit wat gewoon uit de koelkast / keukenkast en fruitschaal tevoorschijn komt.
Shop till you drop
Het echte genieten komt als ik de deur uitmoet om boodschappen te doen. Pas nu besef ik mij hoe bevoordeeld ik ben dat ik, enkel door te kiezen en met een plastic pasje te zwaaien, vrijwel alles kan krijgen wat mijn hartje begeert. De eerste keer in het (9) winkelcentrum voelde als Hans en Grietje die het huis van de heks zagen staan. Alleen liep het deze keer meteen goed af.
Kortom, ik ben weer (10) thuis!
Mooi stukje Erik. En ja men roept het al jaren: Oost West thuis best.
Dankjewel Johan, Good old Simon Carmiggelt zei het al: ‘Dat is een voordeel van reizen: het verruimt de blik en scherpt ons in, hoe verrukkelijk het thuis is’.
Haha geweldig stukje!
Thanks Robby!