Doordeweeks. Morgen gewoon aan de slag. Niet te laat maken dus. Ben vanavond na jaren kort met mijn persoonlijke blog bezig geweest. Vlak voor ik naar bed ga een ingeving. Nog even wat checken en dan is het al vier uur later – diep in de nacht. Rommelend door mijn eigen blog kom ik uit bij een posts van jaren geleden. Ik schrijf over schrijven in mijn kinderjaren. Verhaaltjes op mijn eigen typemachine. ‘Ik had niets wezenlijk om over te schrijven, ik wist alleen dat ik wou schrijven.’ Een gevoel dat alle jaren is gebleven. De reden waarom ik ben begonnen met dit blog. Uiteindelijk heb ik vooral tijd gestoken in mijn website over fietsreizen en is het een stille dood gestorven. Tot nu?
Inspiratie?
Want de laatste tijd merk ik dat mijn schrijfdroom naar de voorgrond schuift. Zeker na de korte fietsvakantie waarin ik weer dagelijks kond heb gedaan van mijn vorderingen en belevenissen. Afgelopen vrijdag rekende ik bij de schrijfwarenspeciaalzaak een nieuw notitieboek af – dat is een symptoom – en nu heb ik dus mijn potentiële platform voor schrijfsels uit het slijk der vergetelheid getrokken. Klaar voor nieuwe inspiratie?
Schrijfdroom
Het gevoel is zo sterk dat ik het idee heb er toch echt iets mee te moeten (en te willen) gaan doen. Ik stof mijn oude dromen af om te ontdekken of ze nog van deze tijd zijn. En als dat dan zo is dan lijkt het mij de hoogste tijd om ze na te jagen. Want het romantische beeld van de man die in gedachten verzonken achter zijn laptop zijn dagen slijt laat mij niet los.