‘Hee, zat jij niet laatst in de vlucht vanaf Nairobi, die met…’ hij praat iets zachter ‘met dat kotsende kind?’ Zelfs de cabin crew begint met te herkennen. Ik knik tevreden en kijk weer uit het raam. Het vliegtuig daalt al. Door de gaten in het wolkendek vang ik af en toe een glimp op van wit besneeuwde Noorse heuvels. Met ”over enkele ogenblikken komen wij langs met de tax free goederen“ probeert de purser de passagiers nog tot kopen aan te moedigen. Afwezig blader ik door het blad wat ik in de stoelzak voor mij vond.
Nog even de ogen dicht tot het bordje boven mijn hoofd mij verzoekt om mijn stoelriem vast te doen en de leuning rechtop te zetten. Met een lichte schok landt het vliegtuig op Oslo Gardemoen. ”Het is –8 en namens de gehele bemanning wensen wij u een fijn verblijf of een goede reis tot uw eindbestemming”. Nog voor het toestel goed en wel stilstaat klikken de medepassagiers hun riemen los en beginnen ze driftig hun spullen bij elkaar te zoeken. Ik wacht nog even rustig af en check ondertussen mijn beide telefoons. Twee mailtjes van het werk en een aantal likes op het feit dat ik vanmorgen met een cappuccino en de krant in de trein van Zwolle naar Schiphol zat.
Ik heb nog drie uur tot mijn volgende vlucht. Tijd zat. Dus ik sta rustig op als de mensen voor mij beginnen te lopen. Pak mijn tas en stop daar mijn e-reader in. Voorin bedank ik de stewardess en loop door de slurf de gate in. De volgende vlucht is domestic dus ik moet eerst mijn koffer ophalen en opnieuw inchecken voor het vervolg van mijn reis. Het hoge noorden. Voor ik de bagagehal in kan lopen kom ik door een niet te vermijden tax free shop waar alles wat duur is in Noorwegen mij aangaapt. Famous Grouse. Stugge Noren zijn niet om te kopen maar vast en zeker gunstig te stemmen.
Met mijn koffer loop ik de aankomsthal in en ga meteen omhoog naar de vertrekhal. Ergens mis ik het rokersritueel. Bij aankomst eindelijk een peuk opsteken. Boven loop ik toch even naar buiten. Dan maar voor een frisse neus. En een kouwe kop. Snel haal ik mijn muts uit het zijvakje van mijn tas en zet deze op. Snuif de koude lucht in en doe de dopjes van mijn iPod in mijn oren. Ik voel mij een reiziger en kijk om me heen naar alle andere reizigers. Als vanzelf scroll ik naar Stef Bos.
Dus ik blijf altijd onderweg Ik blijf altijd onderweg Ik reis onrustig en onzeker Tussen de liefde en de leegte Ik ben altijd onderweg Ik blijf altijd onderweg Ik reis onrustig en onzeker Tussen de liefde en de leegte
Heimwee naar noordelijke temperaturen?
Tja… Zat mijn blog dashboard te bekijken en die openingszin stond er nog… Toch maar even afgeschreven. Maar misschien heb je wel gelijk…